Vriendelijk welkom geheten door twee (tijdelijke) bewoners van de Druiventros, liepen we (Ties en ik) enigszins moeizaam de paar traptreetjes op. Verder dan een ‘goedemiddag’ kwamen we niet, maar bij een volgende ontmoeting zullen we zeker iets meer dan een minuutje vrijmaken voor een babbeltje met deze sympathieke jongelui.

Binnen kwam ons de gezellige pianomuziek van Willem Bruggeling tegemoet. Wat een talent, zonder bladmuziek een hele middag concerteren!! Strauss, de Beatles, Abba en vele andere muziekgenres kwamen voorbij. Speciaal ‘het gebed voor de vrede’ op muziek van het nonnenkoor uit Casanova (Johan Strauss) sloot mooi aan op de woorden van onze voorzitter en de gedichten die Loes Westgeest voordroeg.

Leo begon zijn toespraak met een bespiegeling van het fenomeen ‘tijd’: waar je in je jeugd vaak de tijd tergend langzaam vond gaan, lijkt diezelfde tijd nu we ouder worden, te vliegen. ‘Pluk de dag’ was dan ook Leo’s advies, geniet van het leven!

Daarbij sprak Leo de hoop uit dat 2023 een kantelpunt wordt en geen spiegelbeeld van het afgelopen jaar. Dus geen oorlog meer, geen corona meer en liefst zo veel mogelijk ellende achter ons laten!

Een dankwoord van de voorzitter was er voor Lia, Ria, Nelleke, Ruud en Margriet die deze bijeenkomst weer voortreffelijk hebben georganiseerd, en ook Willem, onze ‘huispianist’, kreeg een welgemeend dankjewel.

Na Leo was Loes Westgeest aan de beurt met een tweetal gedichten, waarvan de eerste van eigen hand en een tweede heel toepasselijk gedicht van Internet.

Loes beschreef in haar gedicht in toepasselijke bewoordingen de nare gevolgen van oorlog en corona. Ook het gemis van haar maatje, vooral ook tijdens de feestdagen, kwam aan de orde, een gemis waarvan ze weet dat het ook voor vele anderen geldt. Maar: ‘blijdschap en verdriet horen bij het leven, we Februari 2023 – pagina 5 ontkomen er niet aan, probeer positief in het leven te blijven staan’.

Het andere gedicht (auteur onbekend) schetste de gouden dagen en diepe dalen in het leven, de tranen, gevoelens en gedachten en nog veel meer. Het gedicht eindigde met “alles komt en alles gaat, alles heeft zijn tijd’. Loes sprak daarna de wens uit om er samen iets moois van te maken.

En met deze wens besluiten we dit verslag van een gezellige nieuwjaarsbijeenkomst, die als vanouds zeer geanimeerd en druk bezocht was.

Marga Amesz